ΠΑΤΕΡΑΣ!ΕΧΕΙ ΠΟΛΛΑ ΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ!

Πατέρας. Έχει πολλά να προσφέρει!Στα πλαίσια δράσης της Ε.Ψ.Υ.Π.Ε λειτουργεί η γραμμή-σύνδεσμος 801-801-1177. Το 78% των τηλεφωνημάτων στη γραμμή-σύνδεσμο έχουν γίνει από γονείς. Όμως, μόνο το 16% των τηλεφωνημάτων έγιναν από πατέρα.Γιατί; Υπάρχει μειωμένο ενδιαφέρον από την πλευρά του πατέρα ή μήπως κάποιοι άλλοι παράγοντες αποτρέπουν τον πατέρα από το να ασχοληθεί περισσότερο με τα θέματα ψυχικής υγείας των παιδιών του;Γονεϊκός ρόλοςΟ έγγαμος πατέρας ανησυχεί κυρίως για:· Την οριοθέτηση της συμπεριφοράς του παιδιού απέναντι στους γονείς· Τον χειρισμό της έκφρασης ζήλιας μεγαλύτερου παιδιού απέναντι σε μικρότερο παιδί στην οικογένεια· Την εφηβεία (αντιδραστικότητα)· Πώς να ανακοινώσει στο παιδί τον θάνατο συγγενικού/οικείου προσώπου· Την άρνηση του παιδιού να πάει στο σχολείο (συνήθως αναφέρεται αρρώστια μικρότερου αδερφού)Ο πατέρας αναγνωρίζει ως συνοδά προβλήματα το ότι:· Δεν υπάρχει καλή επικοινωνία με τη σύζυγό του· Η σύζυγος είναι αναστατωμένη και απορροφημένη από τον θάνατο συγγενικού ή οικείου προσώπου· Η σύγυζος ασχολείται περισσότερο με το μικρότερο παιδί στην οικογένεια (π.χ. όταν είναι άρρωστο)Όταν οι γονείς χωρίζουνΕρωτήματα που τίθενται από τον διαζευγμένο ή σε διάσταση πατέρα συνοψίζονται στα εξής:· Πώς να μιλήσει στο παιδί για τον χωρισμό του από τη μητέρα του· Πώς να μιλήσει στο παιδί για την καινούρια του σύντροφο· Ποια στάση να έχει απέναντι στο παιδί, όταν η πρώην σύζυγος του απαγορεύει την επικοινωνία μαζί του· Πώς να χειριστεί την επιθετική συμπεριφορά του παιδιού απέναντί τουΌταν η ψυχική ισορροπία του παιδιού κλονίζεταιΟ πατέρας εκφράζει την ανησυχία του:· Για την ψυχοπαθολογική συμπεριφορά του παιδιού· Για την αναστάτωση που έχει δημιουργηθεί στην οικογένεια· Ζητάει βοήθεια γιατί δεν ξέρει που να απευθυνθεί και τι πρέπει να κάνειΤα προβλήματα στο ζευγάριΟ έγγαμος πατέρας αναφέρει κυρίως:· Προβλήματα στη συζυγική σχέση-έλλειψη επικοινωνίας στο ζευγάρι· Προβληματισμό για το πιθανό αντίκτυπο της έντασης στη σχέση του ζευγαριού στην ψυχική υγεία του παιδιούΟ διαζευγμένος ή σε διάσταση πατέρας αναφέρει τα εξής σε σχέση με το παιδί του:· Το παιδί βρίσκεται στη μέση της σύγκρουσης των γονέων· Διαμάχη των γονέων για την επιμέλεια-επικοινωνία με το παιδί· Πιθανή επίδραση της έντασης στη σχέση των γονέων στην ψυχική υγεία του παιδιούΌταν οι σχέσεις του παιδιού με τους γονείς περνάνε κρίσηΟ πατέρας ανησυχεί κυρίως για:· Τη στενή σχέση μητέρας-γιού (υπερπροστασία), από την οποία νιώθει αποκλεισμένος· Για τα παράπονα που εκφράζει το παιδί για πιεστική συμπεριφορά των γονέων απέναντί του· Για την αντιδραστική συμπεριφορά του παιδιού προς τους γονείςΠατρική παρουσία-παράγοντας ψυχικής υγείας του παιδιούΗ επιρροή του πατέρα στην ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού διαφαίνεται μέσα από τις περιπτώσεις απουσίας του.Στην προσχολική ή και σχολική ηλικία, όταν ο πατέρας είναι απών, τόσο σαν φυσική παρουσία όσο και συναισθηματικά (για παράδειγμα όταν είναι αδιάφορος ή αυταρχικός), το αγόρι δεν έχει ανδρικό πρότυπο για να ταυτιστεί και έχει πολλές πιθανότητες να γίνει ανώριμο με δυσκολίες στις σχέσεις με τους συνομηλίκους του.Παρόμοια προβλήματα αντιμετωπίζει και το κορίτσι καθώς, εκτός από το συναισθηματικό κενό που αισθάνεται, δεν μπορεί να σχηματίσει σαφή εικόνα για το ανδρικό πρότυπο. Μεγαλώνοντας, υπάρχει αυξημένη πιθανότητα να έχει δυσκολίες στις σχέσεις με τους άνδρες ή να διατηρήσει με του μητέρα του σχέση εξάρτησης.Μελέτες δείχνουν ότι έφηβοι με ανεπαρκή πατρική στοργή είναι ανασφαλείς και αγχώδεις, με χαμηλή αυτοπεποίθηση. Επίσης, είναι λιγότερο κοινωνικοί σε σχέση με συνομηλίκους τους που έχουν επαρκή πατρική φροντίδα.Όσο πιο πρώιμη είναι η πατρική απουσία, τόσο περισσότερο έντονες είναι οι δυσκολίες στην ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού.Πιο αποτελεσματικοί είναι οι ρόλοι που αλληλοσυμπληρώνονταιΓια να είναι ωστόσο η παρουσία του πατέρα αποτελεσματική, θα πρέπει να αναγνωριστεί μέσα από το λόγο της μητέρας. Έχει πολύ μεγάλη σημασία η εμπλοκή του πατέρα στην εγκυμοσύνη, στη γέννα και στο μεγάλωμα των παιδιών να είναι επιθυμητή και από τη μητέρα, διαφορετικά ο πατέρας βρίσκεται αποκλεισμένος τόσο από τη μητέρα όσο και από το παιδί του.Η εμπλοκή του μειώνει το αίσθημα αποκλεισμού από τη δυάδα «μητέρα-παιδί» και ο πατέρας προετοιμάζεται για ενεργό ρόλο στο μεγάλωμα του παιδιού του. Η ενεργή συμμετοχή του (όταν δίνεται χώρος από τη μητέρα) είναι βοηθητική και για τη μητέρα -με τους δυο γονείς τελικά να συνεργάζονται στο μεγάλωμα των παιδιών τους.Ο πατρικός ρόλος δεν προκύπτει «αυτόματα»Εξίσου σημαντική προς αυτή την κατεύθυνση είναι η ικανότητα του ίδιου του πατέρα να ενστερνιστεί την πατρική του λειτουργία. Μερικές φορές ερωτήματα που αναδύονται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, αλλά και αργότερα, (θα είμαι καλός πατέρας; τι θα γίνει με την καριέρα μου; θα ανταπέξέλθω στις οικονομικές υποχρεώσεις; θα έχω χρόνο για τον εαυτό μου;) γίνονται βασανιστικά και ο άντρας στρέφεται στη δουλειά ή σε δραστηριότητες έξω από το σπίτι. Η ικανότητά του να αναγνωρίσει τα συνοδά συναισθήματά του τον βοηθά να συναισθανθεί την συναισθηματική κατάσταση της συζύγου του και είναι δίπλα της.Όταν το «στήριγμα του σπιτιού» χρειάζεται στήριξηΟ πατέρας, συχνά εγκλωβισμένος στο ρόλο του δυνατού, του «στηρίγματος» για τους άλλους, δεν συνειδητοποιεί τις δικές του ανάγκες, είτε συναισθηματικές, όπως η στήριξη για τον άγνωστο, μεχρι τη στιγμή της γέννησης, ρόλο που καλείται να αναλάβει, είτε πρακτικές, όπως η ενημέρωση σε θέματα ψυχικής υγείας του παιδιού του για τα οποία έχει ελλιπή ή και καθόλου γνώση.Η ύπαρξη υποστηρικτικού περιβάλλοντος για τον άνδρα (και για τη γυναίκα) είναι πολύ σημαντική στο μεγάλωμα των παιδιών του. Απορίες σχετικά με την ανάπτυξη του παιδιού και με χειρισμούς της συμπεριφοράς του στα διάφορα αναπτυξιακά στάδια ή/και σε απρόσμενες καταστάσεις της οικογενειακής ζωής (όπως διαζύγιο, θάνατος κ.α.) προκύπτουν συχνά και ενισχύουν συναισθήματα ανεπάρκειας και ενοχής. Η διατύπωση ερωτημάτων, η έκφραση συναισθημάτων και η αναζήτηση λύσεων από την πλευρά του πατέρα, μπορεί να λειτουργήσουν τόσο ως ενισχυτικοί παράγοντες για τον ρόλο του στο μεγάλωμα των παιδιών, όσο και ως παράγοντες πρόληψης για την αποφυγή μεγαλύτερων δυσκολιών στο μέλλον.Γραμμή σύνδεσμος 801-801-1177.Ανοιχτή και για τον πατέρα!

Ενημέρωση για τη μηνιγγίτιδα...!

η ενημέρωση των γονέων και κηδεμόνων των μαθητών /τριών, σχετικά με τη μηνιγγίτιδα, δίνονται οι ακόλουθες πληροφορίες από το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (ΚΕ.ΕΛ.Π. ΝΟ).
Η μηνιγγίτιδα είναι φλεγμονή των μηνίγγων του εγκεφάλου. Μπορεί να προκληθεί από διάφορους μικροοργανισμούς, τόσο από βακτήρια όσο και από ιούς. Από τα βακτήρια, τα συχνότερα είναι ο μηνιγγιτιδόκοκκος και ο πνευμονιόκοκκος ενώ εξαιρετικά σπάνια απαντάται πλέον ο αιμόφιλος της ινφλουέντζας τύπου b λόγω της ευρείας χρήσης του σχετικού εμβολίου. Ο μηνιγγιτιδόκοκκος απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή λόγω της βαριάς κλινικής εικόνας που μπορεί να προκαλέσει. Από τους ιούς οι συχνότεροι που προκαλούν ιογενή μηνιγγίτιδα είναι οι εντεροϊοί. Η ιογενής μηνιγγίτιδα είναι γενικά πιο συχνή αλλά λιγότερο σοβαρή και τα αντιβιοτικά δεν μπορούν να βοηθήσουν.

Τρόπος μετάδοσης της μηνιγγίτιδας
Η μετάδοση της νόσου γίνεται μόνο με άμεση επαφή με τα σταγονίδια ή τις ρινοφαρυγγικές εκκρίσεις (δηλαδή με το φτάρνισμα, το βήχα ή το φιλί). Άνθρωπος είναι η μόνη πηγή μετάδοσης της νόσου. ΄Ατομα οποιασδήποτε ηλικίας μπορούν να φέρουν τα μικρόβια χωρίς να αρρωστήσουν και αποτελούν τους υγιείς φορείς. Υπολογίζεται ότι περίπου 10% των εφήβων και των ενηλίκων είναι ασυμπτωματικοί φορείς μηνιγγιτιδόκοκκου ενώ οι φορείς πνευμονιόκοκκου μπορεί να φθάσουν σε ορισμένες περιπτώσεις έως και 60%. Στην πραγματικότητα, το να είναι κανείς φορέας, βοηθάει στην ανάπτυξη της φυσικής ανοσίας. Το ποσοστό των φορέων που εκδηλώνουν τη νόσο είναι ελάχιστο. Κάτω από ορισμένες συνθήκες που δεν είναι ακριβώς γνωστές, τα μικρόβια μπορούν να περάσουν την άμυνα του οργανισμού και να προκαλέσουν νόσο.

Κλινικές εκδηλώσεις της μηνιγγίτιδας Η μηνιγγίτιδα μπορεί να εξελιχθεί σε μία ή δύο ημέρες, αλλά μερικές φορές ακόμα και αμέσα σε λίγες ώρες. Τα κυριότερα συμπτώματα είναι έντονος πονοκέφαλος, υψηλός πυρετός, έμετος, αυχενική δυσκαμψία, πόνος στις αρθρώσεις, ζάλη ή σύγχυση, φωτοφοβία, αιμορραγικό εξάνθημα και τέλος κώμα. Το αιμορραγικό εξάνθημα σχετίζεται συνήθως με τη μηνιγγιτοδοκοκκική μηνιγγίτιδα και τη σηψαιμία και δεν εξαφανίζεται με την πίεση. Αν η διάγνωση της μηνιγγίτιδας γίνει γρήγορα και αρχίσει έγκαιρα η θεραπεία, οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν πλήρη ανάρρωση. Ωστόσο σε μερικές περιπτώσεις παρά τις προσπάθειες των γιατρών η μηνιγγίτιδα μπορεί να αποβεί μοιραία ή να οδηγήσει σε μόνιμη αναπηρία.


Μέτρα που λαμβάνονται σε περίπτωση κρούσματος μηνιγγίτιδας

Α. Γενικά μέτρα ελέγχου στο άμεσο περιβάλλον του κρούσματος Απομόνωση του ασθενούς και χρήση μάσκας από τα άτομα που έρχονται σε στενή επαφή μαζί του, για τουλάχιστον 24 ώρες από την έναρξη της κατάλληλης αντιμικροβιακής αγωγής. Γενικά μέτρα (καλός αερισμός των χώρων, σχολαστικό πλύσιμο των χεριών, απόρριψη μολυσμένων αντικειμένων, χρήση γαντιών κ.λ.π.) και αποφυγή κοινής χρήσης φαγητού ή σκευών φαγητού με τον ασθενή. Απολύμανση των χώρων του σχολείου ή κλείσιμο αυτού δεν τεκμηριώνονται επιστημονικά (δεδομένου ότι ο μηνιγγιτιδόκοκκος δεν επιβιώνει στο περιβάλλον) και συνεπώς δεν έχουν λόγο να γίνονται. Παρακολούθηση για ύποπτα κρούσματα στο περιβάλλον του ασθενούς(οικιακό, παιδικός σταθμός/νηπιαγωγείο, σχολείο). Συγκεκριμένα η εμφάνιση σε κάποιο άτομο πυρετού μέσα σε διάστημα 10 ημερών από την τελευταία επαφή με το αρχικό κρούσμα ή το χώρο κοινής διαβίωσης αποτελεί σημείο εγρήγορσης για άμεση ιατρική εκτίμηση και εφαρμογή των κατάλληλων διαγνωστικών και θεραπευτικών ενεργειών.

Β. Ειδικά μέτρα για τα άτομα που ήρθαν σε επαφή με το κρούσμα
Ι. Μηνιγγίτιδα από μηνιγγιτιδόκοκκο: Χημειοπροφύλαξη πρέπει να λάβουν το ταχύτερο δυνατό (κατά προτίμηση μέσα σε 24 ώρες) όλα τα άτομα που ήρθαν σε στενή επικίνδυνη επαφή με κρούσμα διεισδυτικής μηνιγγιτιδοκοκκικής νόσου σε διάστημα 7 ημερών πριν την έναρξη των συμπτωμάτων, εφόσον δεν υπάρχουν ιατρικές αντενδείξεις. Η χημειοπροφύλαξη δεν έχει νόημα αν έχουν παρέλθει περισσότερες από 10 ημέρες από την επαφή με το κρούσμα. Ως επικίνδυνη επαφή ορίζεται η στενή επαφή με το κρούσμα, με το σάλιο του ή τις ρινοφαρυγγικές του εκκρίσεις. ΄Ετσι, λοιπόν, επικίνδυνες επαφές θεωρούνται: Ø Τα άτομα του οικιακού περιβάλλοντος Ø Τα άτομα που σε ομαδική διαβίωση κοιμούνται στον ίδιο θάλαμο Ø Τα άτομα που έχουν στενή επαφή με το κρούσμα (φίλοι του πάσχοντος παιδιού, σεξουαλικοί σύντροφοι, ιατροί και νοσηλευτές που κατά την προσαγωγή του κρούσματος ήρθαν σε στενή επαφή με αυτο-τεχνητή αναζωογόνηση, διασωλήνωση κ.λ.π.) Ø ΄Ολα τα παιδιά και οι ενήλικοι του παιδικού σταθμού/νηπιαγωγείου που πηγαίνει ο ασθενής Ø Μόνο τα παιδιά που έχουν «στενή κοινωνική επαφή» και όχι όλη η τάξη, σε περίπτωση εμφάνισης κρούσματος σε Δημοτικό σχολείο, Γυμνάσιο, Λύκειο, ΤΕΕ κλπ. Φάρμακο εκλογής αποτελεί η ριφαμπικίνη. Μπορεί επίσης να χορηγηθεί κεφτριαξόνη ή σιπροφλοξασίνη. Η χορήγηση χημειοπροφύλαξης γίνεται αποκλειστικά από τον θεράποντα ιατρό.
ΙΙ. Μηνιγγίτιδα από αιμόφιλο της ινφλουέντζας τύπου b: Χημειοπροφύλαξη πρέπει να λάβουν το ταχύτερο δυνατό τα άτομα που ήρθαν σε επικίνδυνη επαφή με το κρούσμα, με τους ακόλουθους περιορισμούς: Ø ΄Ολα τα άτομα του οικιακού περιβάλλοντος, εφόσον σε αυτό υπάρχουν άλλα παιδιά, μικρότερα των 4 ετών που δεν είναι πλήρως εμβολιασμένα Ø Τα παιδιά που δεν είναι πλήρως εμβολιασμένα και είναι μικρότερα των 4 ετών καθώς και οι ενήλικοι που τα συνοδεύουν, οι οποίοι είχαν για πάνω από 4 ώρες στενή επαφή με το κρούσμα στο διάστημα των 7 ημερών πριν την έναρξη των συμπτωμάτων του κρούσματος Ø Σε περίπτωση εμφάνισης μεμονωμένου κρούσματος σε παιδικό σταθμό, η χορήγηση χημειοπροφύλαξης σε μη εμβολιασμένα ή ατελώς εμβολιασμένα παιδιά είναι αμφιλεγόμενη. Πολλοί δε συνιστούν χημειοπροφύλαξη εκτός εάν εμφανιστούν δύο κρούσματα σε παιδικό σταθμό με μεσοδιάστημα 60 ημερών. Σε αυτή την περίπτωση η χορήγηση χημειοπροφύλαξης είναι ενδεδειγμένη σε όλα τα παιδιά (εμβολιασμένα και ανεμβολίαστα) και στους εργαζόμενους στην τάξη του κρούσματος. Αν όλα τα παιδιά στην τάξη του κρούσματος είναι πλήρως εμβολιασμένα η χημειοπροφύλαξη δεν είναι απαραίτητη. Φάρμακο εκλογής αποτελεί η ριφαμπικίνη.
ΙΙΙ. Πνευμονιοκοκκική μηνιγγίτιδα/μηνιγγίτιδα από άλλα βακτήρια/Ιογενής μηνιγγίτιδα Δε χορηγείται χημειοπροφύλαξη, αλλά τηρούνται όλα τα απαραίτητα μέτρα υγιεινής, όπως σχολαστικό πλύσιμο των χεριών, ελάττωση συγχρωτισμού και καλός αερισμός των χώρων κλπ Μέτρα πρόληψης μηνιγγίτιδας Η μηνιγγίτιδα είναι δυνατό να προληφθεί με εμβολιασμό ή χημειοπροφύλαξη

Α. Εμβολιασμός 1. Μηνιγγιτιδόκοκκος Έχουν ταυτοποιηθεί 13 ορότυποι του μηνιγγιτιδόκοκκου από τους οποίους συχνότεροι διεθνώς είναι οι Α,Β,C,Y και W 135. Εμβόλια δεν κυκλοφορούν για όλους τους ορότυπους. Στη χώρα μας κυκλοφορούν : Πολυσακχαριδικά εμβόλια : Διδύναμο (τύποι Α και C) και τετραδύναμο (τύποι A, C,Y και W 135) προσφέρουν προστασία μικρής χρονικής διάρκειας και δεν προστατεύουν παιδιά ηλικίας κάτω των δύο ετών. Συζευγμένο εμβόλιο (μονοδύναμο, τύπος C ) To εμβόλιο αυτό εξασφαλίζει ανοσία μεγαλύτερης χρονικής διάρκειας και μπορεί να χορηγηθεί ακόμη και σε βρέφη άνω των 2 μηνών. Για τον ορότυπο Β δεν κυκλοφορεί εμβόλιο διεθνώς. 2. Πνευμονιόκοκκος Πολυσακχαριδικό εμβόλιο (23δύναμο) Συνιστάται σε άτομα υψηλού κινδύνου και σε ενήλικες άνω των 60 ετών. Συζευγμένο εμβόλιο (7δύναμο): Μπορεί να χορηγηθεί από την ηλικία των 2 μηνών και άνω και παρέχει μακράς διάρκειας προστασία από τη διεισδυτική νόσο (μηνιγγίτιδα, βακτηριαιμία) και μειώνει τη συχνότητα επεισοδίων πνευμονίας και οξείας μέσης ωτίτιδας. 3. Αιμόφιλος ομάδας b Xoρηγείται το συζευγμένο εμβόλιο το οποίο αποτελεί μέρος του Εθνικού Προγράμματος Εμβολιασμών.
Β. Χημειοπροφύλαξη. Πρόκειται για αντιβιοτικά που χορηγούνται στα άτομα που ήρθαν σε στενή επαφή μόνο με κρούσματα βακτηριακής μηνιγγίτιδας, όπως αναφέρθηκε παραπάνω, με σκοπό τον περιορισμό εξάπλωσης του υπεύθυνου μικροβίου.

Επιστροφη στο Blog του γυμνασίου...

Επιστροφή στο Sales-Big-ideas.blogspot.com